Nog ffff

Nog ffff,

Seafood, een pond heerlijk verse garnalen, nog ff van genieten! Een dag met zon, zand en zee, wat wil je nog meer op zo'n laatste dag? Frites speciaal? Kroketje? Het kan allemaal, ook hier zijn Nederlanders met een bedrijfje. Zoals mijn ouders in de Algarve hun hoofd boven water moesten houden zo doet dat hier een man uit Grave. Hij is alleen wel verzekerd van een vaste bron van inkomsten, hij heeft een WAO uitkering. Dat had mijn vader niet, met respect denk ik nu aan de risico's waarmee hij met mam zijn leven leefde: " on the edge"!

Altijd zelf verantwoordelijk en helaas niet altijd even gezond.

De laatste souvenirs zijn gekocht, de rugzak voor de derde keer herpakt, hoe krijgen we alles mee? De neuzen staan naar het westen gericht, het is tijd voor thuis. De reis was mooi, weer genoten van alles en nu nog ff en dan zijn we thuis! Heb er zin in, in volkorenbrood en boeren kaas, lopen met de hond en het aller fijnste.... Mijn eigen bedje!!

Jomtien Beach

Jomtien Beach

Ons hostel blijkt gelukkig buiten Pattaya te liggen. Deze keer had ik mijn keuze meer laten bepalen door de ligging van het strand ipv het centrum. Jomtien Beach ligt onder Pattaya en is rustiger en minder gericht op het sekstoerisme. Ons hostel is simpel maar wel karakteristiek, de ontvangst is zwart geschilderd en het hangt vol met skeletten en doodshoofden. Hier en daar een heks en een spilfiguur. Een soort van Halloween gebeuren. De manager die het beheert blijkt een Vietnamees uit de USA te zijn. Tijdens de Vietnam oorlog zijn zijn ouders naar de USA gevlucht en hij is daar groot gebracht. Inmiddels is hij daar zijn baan kwijt geraakt en hier in Thailand dit hostel aan het managen. Omdat buitenlanders hier officieel niet mogen werken laat hij alles door twee aardige Thaise meiden uitvoeren. Zo werkt het nu eenmaal hier. Verderop in de straat is een Hollands cafe en Guesthouse waar een man uit Grave getrouwd met een Thaise vrouw zijn business runt. Ook hij mag officieel niet werken, hij leest zich suf op zijn bankje in zijn eigen cafe.

Dit is onze laatste week en zoals ieder jaar stopt hier het reizen en rondtrekken . We gaan liggen aan het strand, luieren, lezen en niks doen. We pakken een boot naar een eiland en komen daar ook op een strand. Moet ik wel eerst achterop de motor taxi nog een kleine berg over naar de andere kans van dat eiland...(best spannend) maar dan heb he ook mooi wit zand en een bedje!

Inmiddels begint onze vakantie ook wel een beetje een wellness reisje te worden, de voetmassages zijn niet meer te tellen en vanavond hebben we voor het eerst een olie massage ( hele lijf) gedaan. Heerlijk! Soms wel wat stevig maar niet slecht voor ons lijf.

Vandaag ook de toerist uitgehangen op de floating marked, een dorpje van winkeltjes rondom water.

Gelukkig nemen wij de tickets zonder bootje, dat scheelt 600 bath! =€18 pp, blijkt dat we en schaduw hebben en we zien hetzelfde! Dat voelt weer goed in de vaderlandse portemonnaie! sMiddags gaan we naar het grote winkelcentrum van Pattaya, daar lukt het om bij de iPhone winkel Henk zijn telefoon te reanimeren. Voor €15, is hij weer helemaal ge-update ! Gelukkig maar, we dachten even dat de waterval toch te veel was geweest.

OMG

O.M.G.

Vandaag terug de grens over naar Thailand. De bus brengt ins naar Udin Thani, een plaatsje zo'n 68 km onder Vientiane aan de Thaise kant. We gaan de vriendschapsbrug over en verlaten het communistische Laos. Van dat communisme merk je eigenlijk bar weinig. Winkeltjes en markten met genoeg spullen voor binnen en buitenlanders geven toch een wat meer kapitalistische indruk. Gisteren liepen we door Vientiane en kwamen in de Stadsschouwburg , bij de ingang vroegen ze of wij " students" waren . Op ons antwoord " we are teachers" kwam geen reactie. We liepen dus het gebouw maar binnen. Wat bleek het geval? Er was een generale repetitie van een elementery school bezig. Waarschijnlijk een einde schooljaar optreden . Alles heel professioneel met een soort Barry Stevens met microfoon ( vooral doorgaan!) en een heus groot podium van de schouwburg. Wij namen twee stoeltjes en zagen hoe Lao collegae hun klasjes lieten dansen en zingen. Alles onder aanvoering van " vooral doorgaan" en onder het toezicht van de grote leider van Laos. ( buste van de president midden op het podium). Hier dus weer een stukje communisme in beeld. Zo ook bij ons volgende item: het Nationaal museum van Laos. Daar begon het verhaal met dino's en de eerste nederzettingen, de "Hill tripe" bevolking en op de eerste verdieping het verhaal over de strijd in Vietnamoorlog en de onafhankelijheid van Laos. Nadat ik bijna door een van de planken van de houten vloer zak ( het gebouw is niet echt top onderhouden) en we toch ook wel onder de indruk zijn van al het leed dat hier mensen is aangedaan gaan we op zoek naar de oudste tempel van de stad.

De Wat Sipatek is gauw gevonden, binnenin de Wat zijn Duitse specialisten bezig de fresco's te restaureren. De binnenplaats is ommuurd met een galerij die vol staat met diverse Boeddha beelden. Zeker de moeite waard om gezien te hebben.

We vervolgen onze wandeltocht ( hier is alles zonder toekies te doen!) en vinden zelfs de Mall! De inhoud van dit winkelcentrum is echter minder boeiend, veel stoffen en elektrische apparaten in de aanbieding. Tussen deze items door nog een volle etage met " bling-bling" of te wel goud! Al met al niet echt interessant voor ons.

De warmte en de zo nu en dan toch wc zoekende rommelige buik maken dat we deze stad van kroegje na kroegje doorkruisen. Als we bijna weer bij ons Guesthouse zijn nemen we nog een heerlijke voetmassage die in deze stad er weer heel anders aan toe gaat! Super goed en zeer ontspannend. Vandaag dus verder voor het laatste stuk van de reis. Omdat we dat aan het strand willen doorbrengen hebben we tickets naar Pattaya geboekt, een stuk kust waar we nog niet geweest zijn. Hoe naïef! Ik lees achteraf ( dus na het boeken van de tickets) dat deze plaats het Sodom en Gomorra is op het gebied van sex toerisme ! We gaan het zien, gelukkig ligt ons hotel buiten het centrum van Pattaya, OMG!!

Ongemakken en kakkerlakken !

Ongemakken

Ongemakken, kakkerlakken en ander kruipend gespuis. Vandaag maar eens een wat minder "facebook- happy" verhaal. Want reizen door Azië is niet altijd even makkelijk en niet altijd gevrijwaard van zaken die je wel degelijk uit je vakantiestemming kunnen brengen. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, de toiletpot is niet altijd aanwezig. Soms moet je het doen met de bekende voetstappen en het dreigende gat in de grond. Heb je geluk dan is er wc papier zo niet dan schakel je vanzelf over op de inlandse vaardigheid met douchekop en water (je spuit je billen schoon). Papier is zo wie zo verboden in de afvoer, eenmaal geveegd wordt het in het prullenbakje gedaan. Mensen die hier van af willen wijken hebben snel een volle pot voor de rest van hun verblijf. Om in de sfeer te blijven kan ik je aanraden voorzichtig te zijn met de inname van de diverse heerlijke fruitshakes. Mocht het toch fout gaan dan zijn de pilletjes van het Kruidvat je beste vriend. ( lokaal kun je bij de pharmacie Imonium kopen). Deze reis zijn we pas twee kakkerlakken tegen gekomen, we hebben ze de weg naar buiten gewezen! Wat in ons laatste verblijf de grootste plaag was, is van heel klein formaat: mini mieren! Ze lopen in colonnes over muren en plinten en komen met veel! Ik kwam er midden in de nacht achter dat ze ook door onze badkamer liepen . Na een nachtelijke plas waren ze via mijn voeten in ons bed terecht gekomen. Ik kan je vertellen dat dit de moord is voor je nachtrust. Ze bijten niet maar als je ligt ga je ze overal voelen. Later bleek dat een half blikje cola in onze kamer de grote boosdoener was. Zodra ze suiker ruiken komen ze! Weer wat geleerd:geen food in de kamer! Een ander ongemak is een vliegend exemplaar: de mug. Ik moet zeggen dat ik de eerste week " een lekker ding" was voor deze beestjes en dat ze me in Laos met rust schijnen te laten. En juist nu slikken we de malaria tabletten, ook een van de verplichte ongemakken die je niet als risico achterwege wil laten. Lao' s zijn klein en opvallend licht gebouwd, wel vaak gespierd! Misschien is dat de reden dat de bedden hier vrij stevig zijn en soms hard!

Onze westerse massa ligt al snel op het hout, ook niet echt een vakantiegevoel! Het verschilt wel van Guesthouse tot Guesthouse , wij slapen dit jaar niet meer in de stapelbedden van de echte backpack hostels. Tja en als je dan als laatste het onregelmatige en over hobbelige wegen voerende openbaar vervoer als ongemak kunt accepteren dan ben je wel " tropen proof" en kun je genieten van deze bijzondere wereld!

Vang Vieng

Na een rit van 5 uur door de bergen, komen we in de middag aan in ons volgende dorp in Laos. De weg was lang en vol van klimmen en dalen. Onze chauffeur genoot van zijn maiskolfjes en dopte zijn pinda's net voor de volgende bocht. Hij maakte een relaxte indruk, vast niet zijn eerste ritje! Niet alle reizigers deelden deze opvatting, maakt niet uit ik werd er ook relaxed van en dat telt! Het plaatsje waar we neer streken heet Vieng Vang, ooit niet meer dan een boeren gehucht langs een snel stromend water. Totdat iemand het " tuben" had bedacht. Of te wel Touristik in een binnenband van hoger opstroom naar het dorp laten "tuben". Massaal succes! Vooral de kroegen langs de oever doen er alles aan om de drijvende klanten letterlijk binnen te hengelen. Zon, water en drank: een goede combinatie voor de backpackers! Wij gaan zelf ook de rivier af, alleen wij gaan vroeg op de dag en de kroegen zijn dan nog niet zo actief. De familie uit Leiden is er ook bij, Mina kan eindelijk "tuben"! Het eind van het traject staat wat verkeerd aangegeven en de stroming is behoorlijk, het lukt ons maar net om uit het water te komen. Henk gaat nog iets verder door en hem komen we weer tegen als we het bruggetje over lopen met de band op de nek. Gelukkig iedereen heeft het veilig gered. Een mooie start van wat nog een hele warme dag gaat worden.

Waterval

Deze dag een excursie geboekt: de waterval Kuang Si. We worden als eerste opgehaald en rijden nog een rondje door het dorp om de andere gasten op te pikken. Busje zit helemaal vol en de weg leidt ons de bergen in naar het Nationaal park. We zijn er snel en lopen langs diverse eetstalletjes naar de ingang. Het is tropical zonnig dus er zijn ook veel Lao, de waterval heeft meerdere bassins / niveaus en in ieder stuk wordt gezwommen en op de kant gepicknickt . We lopen tot het punt waar we de grote watervloed zien storten, we poseren voor het traditionele portrait en dan gaat Henk de hoogte beklimmen naar de bron van al dit water. Ik zak af naar niveau drie en weet me daar over glibberige klei en gladde kalkstenen in het water te begeven. De kleur van het water is blauw, het hoge calciumhehalte en de zonnestralen veroorzaken deze sprookjesachtige verkleuring. Ik waan me in de blue lagoon! Nu dat badpak, kapsel en dat lijntje nog van Brook Shields en ik ben helemaal gelukkig! Henk is inmiddels terug van zijn klimtocht en ook hij koelt heerlijk af onder dit frisse watergeweld. Het is zonder waterschoenen wel een kunst om veilig in en uit het water te klimmen. Gelukkig houden we allebei de benen heel. Bij de ingang van het park is ook een beren rescue center. Er zitten prachtige beesten, gered uit de handen van stropers en handelaren maar helaas niet meer zo vrij om weer in het wild te kunnen leven. Een soort Berenbos van Ouwehand maar dan in Laos. In de avond lopen we de nachtmarkt op en ontmoeten Edward, Christien en hun dochter Mina weer. We zaten naast hen op de slowboot en hadden ze daarna niet meer gezien. Gezellig drinken we wat en horen we van hun massage ervaringen En het eten op de markt. We volgen hun voorbeeld, massage en daarna de warme hap op de markt.

Luang Prabang

Inmiddels in ons Guesthouse aangekomen in Luang Prabang. De bootreis van twee dagen over de Mekong zit erop. Een reis van onthaasting, interessante gesprekken, niet al te veel zit ruimte en een elle lange rode rivier. Het is nog een hele kunst om daar met zo'n lange boot overheen te varen. De stroming is gunstig maar de bedding van de Mekong is bezaaid met rotsformaties. Dit houdt in dat we van links naar rechts al meanderend de diepte van het water moeten volgen. Deze schipper kent de route als zijn broekzak dus het gaat gesmeerd. Blijft het feit dat we toch twee dagen met ons lichaam op een beperkte ruimte ( lees stoel/ gangpad) verblijven. Eenmaal aan wal valt het reisgezelschap uiteen. Dat is wel jammer, de tuktuks rijden de verschillende mensen naar de verschillende guesthouses. Onze tuktuk moet zelfs flink zoeken om ons op het juiste adres te brengen.

In de avond lopen we over de mooie nachtmarkt, ik shop een jurkje en een wandkleed en we genieten van koffie en appel crumble met ijs. Tja het leven is zwaar als je rondreist. we ontmoeten nig wat " bootmensen" en gaan daarna lekker languit!

Next stop: Laos

De dag voor ons vertrek naar Chiang Kong vermaken we ons met een wandeling door de stad. Als eerste komen we in een oude tempel die prachtig wordt gerenoveerd. Monnikenwerk!! Omdat deze reis toch op de een of andere manier mindfulnes met zich meedraagt zitten we allebei in deze tempel onze eigen ochtend meditatie uit te voeren. Een mooie sfeervolle start van deze dag!

Daarna vervolgen we het aardse bestaan met het shoppen van twee leuke T shirts op de markt voor Henk en eten bij Destiny, een restaurant dat kansarme kinderen een opleiding en een thuis verschaft. Het eten is er heerlijk en ook het meubilair is geweldig. Na een week zitten we weer even op een zachte bank ipv tropisch hard hout! Je gaat de gewoonste zaken in een ander perspectief zien als je op reis bent! Omdat we voor Laos een visum nodig hebben gaan we op zoek naar een winkel voor pasfoto's. Het is nog steeds Budha holliday ( drie dagen feest) dus het is maar de vraag of de winkel open is. We vinden een foto winkeltje met veel lijsten en ook kopieer faciliteiten. De oude dame kan ons wel helpen, we zitten een voor een op het plastic stoeltje en mevrouw schiet uit losse hand de foto's. Ze geeft aan hoe we ons hoofd moeten houden en haar dochter staat achter ons een plaat karton op te houden voor achtergrond. Hierna denken wij af te kunnen rekenen, niet dus! We worden over een uur terug verwacht, ook al is alles digitaal deze dame werkt in haar eigen tempo. Niks klaar terwijl u wacht, kom zo maar terug. Voor ons een prima reden om op zoek te gaan naar onze tweede voet massage en die is in elke stad zo gevonden. Twee heren masseren deze keer, verrassend! Meestal worden er meisjes opgetrommeld. De heren doen het prima, mijn kuiten zijn na de waterval beklimming aardig aan deze behandeling toe, de nek en schouders worden ook meegenomen en zo lopen we na een uur weer naar de fotowinkel terug. Mevrouw overhandigd ons het resultaat! We zijn beiden 10 jaar jonger gemaakt! Ze is erg trots op haar fotoshop techniek, wij hopen dat de douane dat vrijdag ook is! De volgende dag zitten we aan het ontbijt als ik de Tuktuk familie spot voor het hotel. Ze willen ons maar wat graag naar de bus brengen. We pakken snel de rugzakken in en zijn even later al weer op het busstation. We zwaaien de "toekies" gedag en stappen in de bus naar Chiang Kong. Het hotel had ik al geboekt, voor 200 bath per nacht incl zwembad! Als we aankomen is het helemaal geweldig, teakhouten huisjes, veranda en zwembad. We zijn weer rijk bedeeld! Onze lunch is aan de Mekong, we bestellen drie gerechte en eten zo een soort van Thaise rijsttafel, de mensen hier kunnen zo goed koken! Na het eten boeken we de Slowboot naar Luang Prabang, morgen 0.800 uur vertrekken we naar Laos!